Het verhaal van pleegouder Paula Doornink uit Vaassen

Vaassen - Ieder kind wil graag thuis met het eigen gezin opgroeien. Soms hebben ouders zoveel aan hun hoofd dat ze een helpende hand kunnen gebruiken. Voor die kinderen is thuis wonen tijdelijk of voor een langere tijd niet mogelijk en wordt de hulp ingezet van een steun- of pleeggezin. Om te laten zien hoe belangrijk dit is, vertellen een pleeg- en steunouder in de gemeente Epe over hun ervaringen. Paula Doornink uit Vaassen is al ruim 22 jaar pleegouder. In dit interview doet zij haar verhaal. Hoe ziet jullie gezinssituatie eruit?"Wij zijn een samengesteld gezin met vijf zonen: een pleegzoon van 29, drie biologische zonen van 26, 20 en 20 een pleegzoon van 12."Hoe lang zijn jullie al pleegouders?"Ik ben al 22 jaar pleegouder. Dat heb ik vrijwel onafgebroken gedaan. Alleen tijdens mijn zwangerschap en rondom mijn scheiding heb ik even een korte onderbreking gehad."Waarom hebben jullie besloten om pleegouders te worden?"Ik ben zelf opgegroeid in een instabiele omgeving en woonde niet altijd thuis. De vooroordelen die ik over mijn vader hoorde, raakten me. Ik vind dat kinderen het recht hebben om te zijn op een plek waar hun ouders niet worden veroordeeld. Mijn toenmalige schoonouders hadden ook overwogen om pleegouder te worden, maar zij woonden met vier kinderen in een tussenwoning en hebben er daardoor van afgezien. Toen ik mijn man leerde kennen, was pleegouderschap wel gelijk onderwerp van gesprek. Voor ons allebei was het een logische en natuurlijke stap om pleegouder te worden. Ik zag vanwege mijn eigen jeugd wel op tegen de toelatingsprocedure, maar de ervaring die ik had vanuit mijn eigen jeugd bleek juist mijn kracht te zijn."Welke vorm van pleegzorg bied je?"We zijn begonnen met reguliere pleegzorg voor zolang het kind het nodig had. Hierbij wisten we van tevoren meer achtergrondinformatie van het kind. Daarnaast hebben we ook crisisopvang geboden. Deze vorm van pleegzorg is zo acuut dat we geen achtergrondinformatie hadden. Dat vraagt veel flexibiliteit, omdat je soms ’s ochtends nog niet weet dat je ’s middags een aanvraag krijgt. Verder hebben we zowel weekend- en vakantiepleegzorg als deeltijdpleegzorg geboden. Bij deeltijdpleegzorg is het kind afwisselend bij de biologische ouders en bij de pleegouders. Bij deze vormen van pleegzorg is er altijd een kennismaking vooraf."Hoe reageren je kinderen op hun pleegbroertjes / -zusjes?"We waren al pleegouders voordat onze eerste biologische zoon werd geboren, dus onze jongens weten niet beter dan dat er hier pleegkinderen wonen. Gelukkig gaat het altijd goed samen, al letten we daar zelf ook altijd goed op. We willen immers niet dat onze eigen kinderen ondersneeuwen. Toen we korte tijd even geen vakantieplaatsing hadden, vroeg onze zoon al wanneer er weer iemand kwam, omdat hij het in de vakantie gemist had."Tegen welke uitdagingen lopen jullie aan?"Samenwerken is een grote uitdaging, omdat je met zoveel disciplines (biologische ouders, voogden, pleegzorgwerker, therapeuten, psychologen, hulpverleners / persoonlijk begeleiders van ouders) te maken hebt. Ik vind dat brainstormen heel leuk, om samen te kunnen vaststellen wat het kind nodig heeft om zich verder te kunnen ontwikkelen. Ook is het een uitdaging om de afwijzing van een kind niet persoonlijk aan te trekken. Een kind reageert zich soms af vanwege het feit dat het niet bij de eigen ouders kan wonen, wat je als een afwijzing kunt interpreteren. Ieder kind wil in principe immers opgroeien bij eigen ouders. De laatste uitdaging heeft te maken met geven en nemen: je kunt niet van een kind verwachten dat het zich eenzijdig aanpast aan ons gezin. Omgekeerd moet dat namelijk net zo goed: wij moeten ons ook aanpassen aan het kind."Hoe ervaren jullie de ondersteuning van en de interactie met overkoepelende organisaties?"We worden ondersteund door de voogd van Jeugdbescherming (voor praktische en administratieve zaken) en door de pleegzorgwerker van Pactum (voor ondersteuning en tips bij allerlei praktische aspecten rondom het pleegouderschap (zoals bijvoorbeeld hoe je goed contact onderhoudt met de biologische ouders), zodat je wat handreikingen krijgt om goed invulling aan het pleegouderschap te geven en met wie je ook kunt sparren en bij wie je je verhaal kwijt kunt). Die ondersteuning is heel prettig en heb je soms ook echt even nodig."Zou je anderen adviseren om ook pleegouder te worden?"Ja, direct! Omdat het voor de ontwikkeling van een kind uitermate belangrijk is dat het binnen een gezin kan opgroeien. Het is voor kinderen uit instellingen zo belangrijk dat ze soms ook even ‘normaal’ in een gezin mee kunnen draaien. Er zijn zoveel kinderen die er baat bij hebben om soms even in een stabiel en veilig gezin te wonen. Al kun je een kind maar iets meegeven waar een kind meteen of op latere leeftijd iets mee kan. Zelfs kleine dingen kunnen voor een kind al een groot verschil maken. Ook voor de matching is het enorm belangrijk dat pleegouders zich aanmelden. Hoe meer pleeggezinnen er zijn, des te groter de kans dat een kind kan worden ondergebracht in een gezin dat echt goed aansluit op de behoeften van het kind."Meer informatieWilt u meer weten over pleegzorg en steunouderschap? Op dinsdagavond 16 januari 2023 organiseren wij samen met Koppel-SWOE en Pactum een informatiebijeenkomst voor mensen die overwegen om pleegouder of steunouder te worden. U bent van harte welkom om 19.30 uur in het gemeentehuis! Meld u vooraf aan via wendy.pierweijerepe.nl.

Lees het volledige artikel bij Gemeente Epe.